Vraag je je wel eens af: wil je als organisatie wel social media inzetten?
Beste lezer,
Hopelijk heb je een fijne vakantie gehad of in ieder geval genoten van het mooie weer? Ik heb een heerlijke week in Londen gehad en een weekje half gewerkt en half gezellige dingen gedaan.
In de laatste nieuwsbrief vroeg ik aan welke dingen je graag zou willen dat ik aandacht besteed. Een van de vragen die ik kreeg is:
Welke trends en ontwikkelingen zie je voor een nieuw te schrijven (gemeentelijk) social mediabeleid?
Dat zette me aan het denken. Want kijk je dan naar bijvoorbeeld de platformen die nu populair zijn? Gaat het om trends in content? Ontwikkelingen in webcare?
Of moet je eerst een aantal meer basale vragen stellen? Wil je als overheid bijvoorbeeld überhaupt op social media aanwezig zijn? En heb je wel een social mediabeleid nodig?
Dat inspireerde me om een artikel te gaan schrijven met overwegingen om te bespreken in jouw organisatie als je social media inzet. Dat is nog niet af, maar ik wil de eerste overweging graag alvast met je delen. Namelijk de cruciale vraag:
Wil je als overheidsorganisatie wel aanwezig zijn op social media?
De vraag óf je als overheidsorganisatie social media wel zou willen inzetten lijkt in de praktijk een achterhaalde vraag. Want elke overheidsorganisatie doet dat inmiddels in meerdere of mindere mate. Bijvoorbeeld bijna alle gemeenten zijn actief op Twitter en Facebook en een ruime meerderheid op Instagram en LinkedIn (bron: Waar staat je gemeente? van Jules Ernst).
Het is ook logisch dat overheidsorganisaties zich bewegen op social media, want je wilt daar zijn waar inwoners en ondernemers zijn. En die bezoeken de website alleen als ze echt iets nodig hebben en niet iedereen wil zich abonneren op een e-mailnieuwsbrief. Dus ja, vanuit dit perspectief is de keuze voor de inzet van social media logisch.
Maar … de andere kant van de medaille is dat een deel van de content die via deze platformen wordt verspreid polarisatie en destabilisatie in de hand werkt. Ik vind nog steeds dat je niet primair de platformen hiervan de schuld kunt geven. Want nepnieuws wordt door een bepaalde groep mensen bewust de wereld ingeslingerd. Net zoals het een persoon is die een trollenleger om zich heen verzamelt en dat op anderen afstuurt. Uiteindelijk bepalen mensen hoe ze tools gebruiken. Maar … dit wordt allemaal wel gefaciliteerd door het verdienmodel van de platformen (want ja, er moet geld worden verdiend in een private onderneming) en het gebrekkige toezicht.
De vraag is dus: wil je als overheidsorganisatie dit (mede) mogelijk maken? Het is een cruciale vraag, die ik in de praktijk eigenlijk nooit gesteld zie worden. Als dat in jouw organisatie wel zo is, laat me dat dan vooral weten! Ik ben namelijk erg nieuwsgierig naar hoe het gesprek daarover is verlopen.
Het is geen gemakkelijke vraag om te beantwoorden. Want als je je terugtrekt van de grote platformen, dan mis je ook de kans om tegengeluid te laten horen en de sociale norm te benadrukken. En daarmee de kans om een groot stil midden - dat zich niet zo expliciet laat horen - te bereiken en betrekken. Daarnaast mis je de mogelijkheid om specifieke doelgroepen te attenderen op dienstverlening of inspraakmogelijkheden die juist voor hen van belang zijn.
Ik heb geen kant-en-klaar-advies, ik ben er gewoon nog niet uit. Maar ik denk wel dat het tijd is deze overweging expliciet en misschien zelfs politiek te maken. Wat vindt het bestuur van de de gemeente, de provincie of het waterschap hier eigenlijk van?
En hou ondertussen goed in de gaten te hoe deze platformen, het eigenaarschap, wetgeving en toezicht zich ontwikkelen. Wat dat laatste betreft is de Europese Digital Services Act (DSA) - die uiterlijk op 1 januari 2024 van kracht wordt - een stap in de goede richting.
Ik ben echt heel erg benieuwd wat jij vindt van deze overweging. De moeite waard om aan de orde te stellen in je organisatie? Of echt een kansloze vraag, want je hebt als overheidsorganisatie social media gewoon nodig?
Laat je het aan me weten?
Hartelijke groeten,
Renata